Op maandag 2 september 2019 ben ik vol goede moed begonnen om vanuit Berlijn de R1 Naar Nederland te fietsen.

Ik heb dit gedaan met een toerfiets compleet met aanhanger (22kg bagage)

Ondanks dat ik mij goed op deze tocht had voorbereid, viel mij de slechte tot beroerde kwaliteit van de fietspaden enorm tegen.

De R1 is niet zomaar een fietsroute, dit is een internationale fietsroute. De route behoord een beeld te geven van het mooie Duitsland, dus haar pittoreske dorpen en luxesteden maar ook haar mooie natuurschoon komt ruim aan bod.

Met name de “fietspaden” door de bos en buitengebieden, liggen er erg beroerd bij.

Ze zijn van zand, fijne gravel, grove steenslag en of kasseien.

Het zand en fijne gravel is niet het probleem. Maar de scherpe steenslagpaden en de kasseien zijn een afrader om als fietspad aan te merken.

Dat men kiest in natuurgebieden voor een open structuur om water de bodem in te laten trekken snap ik, maar zoals de paden erbij liggen, vooral in het vroegere Oost-Duitse gedeelte, is gewoon weg slecht.

Als fietser ben je alleen maar geconsenteerd op de stukken waar de minst grote stenen of de meest vlakke weg is om te fietsen. Je hebt totaal geen oog voor het natuurgebied waar je door heen trapt.

Ook ben ik over een fijne gravel pad gefietst wat omzoomd werd door om de 15mtr hoge bomen, mooi zou men zeggen. Alleen het onderhoud aan deze bomen heeft zeker el 4 tot 5 jaar geen snoeischaar gezien. De takken aan de stammen blokkeren het fietspad compleet. Waardoor het fietsen op dit pad haast onmogelijk is geworden.

Ik was erg teleurgesteld in de slechte kwaliteit fietspaden, terwijl de Duitsland trots gaat op zijn “grundlichkeit” .

De Nederlandse fietspaden zoals de LF-routes zou u als voorbeeld kunnen nemen.

Ik hoop dat u zich niet bezwaard voelt en mijn opmerkingen ter harte zult nemen.

Mvg

Ton van Mierlo